O wróbelku Elemelku - Hanna Łochocka

Miał wróbelek Elemelek miskę, łyżkę i rondelek. W misce mył się, choć był ptaszkiem, w rondlu sobie warzył kaszkę, a łyżeczką mieszał żwawo ptasią zupę w lewo, w prawo. Ale przyszły niepogody, zimne wiatry, przykre chłody, noce długie, a dzień krótki. Znikły muchy i jagódki, o jedzenie coraz trudniej. Chyba lecieć na południe? Lecz we wróblim jest zwyczaju, by na zimę zostać w kraju. Rzucać gniazdko? Nie wypada! Chłodno? Głodno? Trudna rada. Zbiór krótkich, pisanych rymowaną prozą opowiadań, których bohaterem jest sympatyczny, życzliwy wszelkim stworzeniom wróbelek. Chcąc poznać świat, popada często w śmieszne tarapaty. Hanna Łochocka (1920-1995) – pisarka dziecięca współpracująca z „Misiem”, „Płomyczkiem” i „Świerszczykiem”, tłumaczka, autorka słuchowisk radiowych i kilkudziesięciu książek dla najmłodszych. Przez wiele lat była redaktorem w wydawnictwie Książka i Wiedza. Otrzymała Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży (1984). Najlepiej znanymi jej utworami pozostają te poświęcone słynnemu wróblowi: „O wróbelku Elemelku”, „Wróbelek Elemelek i jego przyjaciele”, „Psoty i kłopoty wróbelka Elemelka”. W serii „Poczytaj mi, mamo” ukazały się m.in.: „Dziewczynka z tęczy”, „Wyładunek z przeszkodami”, „Piernikowy rycerz”, „Legenda o tarczy i mieczu”, „O pierwszym rogaliku”, „Księżyc nad Warszawą”. Hanna Łochocka przybliżała dzieciom świat przyrody, antropomorfizując ją w pomysłowy, przemawiający do wyobraźni sposób. Zdzisław Witwicki (1921) – wybitny malarz i rysownik. W dzieciństwie sam ilustrował swoje lektury szkolne, aby je nieco urozmaicić. Po wojnie został redaktorem artystycznym w Instytucie Wydawniczym „Nasza Księgarnia”. Największą sławę zyskał jako twórca graficznych wizerunków krasnala Hałabały i wróbelka Elemelka. Zilustrował ponad siedemdziesiąt książek, w tym m.in. „Malowany ul” Adama Bahdaja, „Pajacyka Faramuszkę” Guglielma Zucconiego, „O wróbelku Elemelku”, „Wróbelek Elemelek i jego przyjaciele”, „Psoty i kłopoty wróbelka Elemelka” Hanny Łochockiej, „Pimsa, którego nie ma” Joanny Papuzińskiej, „Z przygód krasnala Hałabały” Lucyny Krzemienieckiej, „Zimę z białym niedźwiedziem” Heleny Bechlerowej. Ma na koncie ponad dwieście pięćdziesiąt wystaw krajowych i zagranicznych (m.in. w Bolonii, Pradze, Bratysławie oraz Londynie), a za swoją twórczość otrzymał liczne nagrody. Laureat Medalu Polskiej Sekcji IBBY (2001) oraz Medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2010). Przedszkole nr 31 przy ulicy Kruczej w Warszawie wybrało go na swojego patrona. Mieści się tam również stała ekspozycja prac artysty.